ان خوشکلی   که دیدی   رویی چو مرد دارد
گرمش بگیر هرچند دل با تو سرد دارد

پنهان به پشت ریشش   باخود . نبرد دارد
ترسیده وقت خوردن شاید که درد دارد
همچون بهی رسیده  رخ رنگ   زرد دارد
اري هلو ی شیرین    بر چهره   گرد دارد
دستي بكش برويش  انگه بکش به دندان